فصلی برای نوستالژی….

دوستای خوب من سلام.

1. …این روزها زیاد یاد گذشته ها می کنم.یاد خاطره های دوری که گاه گاه به ذهنم تلنگر می زنن و می برنم تو فکر….یاد خونه قبلیمون که بر خیابون بود.یه خیابون شلوغ و پر رفت وآمد و پر از شور زندگی…یادمه از پنجره آشپزخونه می شد طلوع خورشید رو دید.آسمون دم صبح که کم کم از آبی نیلی رنگ می باخت و طلایی می شد…ابرهای توی آسمون که اولش به قرمزی می زدن،بعد نارنجی،طلایی،زرد و دست آخر سفید و براق(…مثل طیف رنگهای پاییز تا زمستان…).نسیم خنک اول صبح که از پنجره می میومد تو و صدای یاکریم ها و کبوتر هایی که به هوای گندمهایی که مامانم می ریخت پشت پنجره از سر و کول هم بالا می رفتن و ما ازپشت پنجره براشون شکلک در می آوردیم….صبحهای من با صدای بوق ماشینها،آدمهایی که می رفتن سر کار،بچه هایی که می رفتن مدرسه و کاسبهای محل که یکی یکی از راه می رسیدن و با هم خوش و بش می کردن و کرکره مغازه هاشون رو می دادن بالا شروع می شد…با صدای رادیو پیام که مامانم مخصوصا زیاد می کرد تا ما از خواب بیدار شیم…دلم تنگ شده برای درخت چنار سرسبزو بلند بالای جلوی خونه مون که موقع غروب آفتاب نور قرمز خورشید از لابلای شاخه و برگهاش رد می شد و می افتاد روی دیوار هال…برای کوچه پس کوچه های محله مون با خونه های نما آجری حیاط دار که هر وقت جلوی درو آب و جارو می کردن یا به باغچه ها آب می دادن بوی عطر خاک خیس خورده همه جا رو بر می داشت…برای دوستای کوچولویی که می اومدن دنبالم برای بازی و الان هر کدومشون خانم و آقایی شدن برای خودشون و خیلیاشونو دیگه ندیدم…برای موقع هایی که می رفتیم خرید و من از ذوق جلو جلو می رفتم و دماغمو می چسبوندم به شیشه مغازه ها…برای شب و روزهای عید که همه جا یه حال و هوای دیگه ای داشت.همه جا برق می زد از تمیزی و تو مغازه ها ولوله ای بود برای خرید…دقیقه های نودی که می دویدیم دنبال ماهی قرمزو سمنوو سنجد سفره هفت سین…برای مدرسه هام،برای مسیری که هر روز می رفتیم و بر می گشتیم …برای عشق های یواشکی….برای همسایه های قدیمی مون که بعضیاشون رفتن به رحمت خدا و بعضیاشونم رفتن از اون محله…برای محبت ومعرفتی که قبلا بود و الان به سختی نشونی ازش هست…یا اصلانیست…برای موقع هایی که فکر می کردم یعنی 5 سال دیگه دارم چیکار می کنم؟…و الان سالها از اون 5 سال می گذره و من هنوز هیچ کاری نکرده ام…برای تق تق در زدن پدرم که همیشه با انگشتش می زد به شیشه و همه در زدنشو می شناختیم…
2. وقتی فکرشو می کنم انگار قرنها به من گذشته، اما خاطراتم به روشنی آیینه همیشه رویرومه…ای کاش می شد زمان رو به عقب برد…